فیلمنامه که مضمونی اجتماعی دارد، در غالب داستان و غصه، سبک تفسیرگونه به خود گرفته که این، مخاطب را خسته می کند ولی ناگه با پایان‌بندی هوشمندانه، باعث می شود که بیننده با آرامش صندلی سینما را ترک کند.
اجازه بدهید از فضای فیلم خارج و وارد فضای حاکم بر سینما شوم؛ مسئولین بایستی خانواده ها را توجیه کرده که با توجه به غالب فیلم، فیلم شنای پروانه محدودیت رده سنی داشته لذا کودکان و نوجوانان را برای تماشا، همراه خود نیاورید!!!