امیرالمومنین علی علیه السلام در کتاب وزین نهج البلاغه خطبه سوم معروف به خطبه شقشقیه می فرمایند: فَرَاَیْتُ اَنَّ الصَّبْرَ عَلى هاتا اَحْجى، فَصَبَرْتُ وَ فِى الْعَیْنِ قَذىً، وَفِى الْحَلْقِ شَجاً، اَرى تُراثى نَهْباً.
ترجمه: سرانجام دیدم بردبارى و شکیبایى در برابر این مشکل(منظور طوفانهاى سخت و سنگینى بود که بعد از رسول خدا صلى الله علیه وآله براى تغییر محور خلافت انجام شد)، به عقل و خرد نزدیکتر است، به همین دلیل شکیبایى پیشه کردم (نه شکیبایى آمیخته با آرامش خاطر، بلکه) در حالى که گویى در چشمم خاشاک بود و استخوان راه گلویم را گرفته بود; چرا که با چشم خود مى دیدم میراثم به غارت مى رود!
تفسیر: با وجود اینکه می دید میراثشان را در برابر چشمانش می دزدند و حق از این بالاتر وجود ندارد ولی می فرمایند: شکیبایى پیشه کردم، بدلیل اینکه صبر به عقل و خرد نزدیک تر بود.
عبرت: گاهی اوقات با توجه به ترتیب اولویت ها بایستی از مهمترین موضوعات کوتاه آمد، من جمله؛ اختلافات اساسی بین شیعه و سنی که با در نظر گرفتن بینش جامع به موضوع همانند رفتار امیرالمونین علی علیه السلام در قِبَل میراثش، شیعیان هم در این عصر با تبعیت از این منش، بایستی بنزین روی شعله نریخته لکن حتی آب هم بریزند و بجای تفرقه و توهین، به ریسمان وحدت، محکم چنگ بزنند.
در آخر: در جلسات نباید کینه‌ورزی های مذهبی را زیاد کرد؛ این را چقدر باید تکرار کرد؟ بارها تکرار کرده‌ایم؛ بعضی حاضر نیستند [گوش کنند]. شما اگر بخواهید آن کسی را که موافق مذهب شما نیست و عقیده‌ی حقّ شما را قبول ندارد هدایت کنید، چه کار میکنید؟ اوّل شروع میکنید به مقدّسات او بدگویی کردن و دشنام دادن؟ امام خامنه ای1393/01/31
والسلام